2 Kings 18
1 Në vitin e tretë të mbretërimit të Hosesë, birit të Elahut, në Izrael, Ezekia, biri i Ahazit, u bë mbret i Judës.
2 Ezekia ishte njëzet e pesë vjeç kur u bë mbret dhe mbretëroi për njëzet e nëntë vjet në Jerusalem. E ëma quhej Abija dhe ishte e bija e Zakarisë.
3 Ezekia bëri çka është e drejtë në sytë e Zotit, siç kishte bërë Davidi, paraardhësi i tij.
4 Ai i shkatërroi faltoret në vende të larta, përmendoret e shenjta i rrënoi dhe shtyllat e Asherasë i thërrmoi. Ai copëtoi edhe gjarprin prej bronzi, që kishte bërë Moisiu, sepse deri në atë kohë izraelitët i kushtonin temjan gjarprit që quhej Nehushtan.
5 Ezekia besonte te Zoti, Perëndia i Izraelit. Pas tij dhe para tij nuk pati më asnjë mbret të ngjashëm me të në Judë.
6 Ai u dha pas Zotit e nuk u largua prej tij, por i mbajti urdhërimet që Zoti i kishte dhënë Moisiut.
7 Kështu, Zoti ishte me të dhe gjithçka që bënte i shkonte mbarë. Ezekia ngriti krye kundër mbretit të Asirisë e nuk iu nënshtrua.
8 Ai i sulmoi filistinët deri në Gazë e deri në kufijtë e saj, që nga kulla e vrojtimit e deri te qyteti i fortifikuar.
9 Në vitin e katërt të mbretërimit të Ezekisë, që ishte viti i shtatë i mbretërimit të Hosesë, birit të Elahut, në Izrael, Shalmaneseri, mbreti i Asirisë, sulmoi Samarinë dhe e rrethoi.
10 Pas tre vjetësh Samaria u pushtua. Kjo ndodhi në vitin e gjashtë të mbretërimit të Ezekisë, që ishte viti i nëntë i mbretërimit të Hosesë në Izrael.
11 Mbreti i Asirisë e shpërnguli Izraelin në Asiri dhe i vendosi izraelitët në Halah, në krahinën e Gozanit pranë lumit Habor dhe në qytetet e Medës,
12 sepse izraelitët nuk e kishin dëgjuar Zotin, Perëndinë e tyre, dhe e kishin shkelur besëlidhjen e tij. Ata nuk i kishin vënë vesh dhe nuk i kishin zbatuar as urdhërimet që Zoti i kishte dhënë Moisiut, shërbëtorit të tij.
13 Në vitin e katërmbëdhjetë të mbretërimit të Ezekisë, Sankeribi, mbreti i Asirisë, sulmoi qytetet e fortifikuara të Judës dhe i pushtoi.
14 Atëherë Ezekia, mbreti i Judës, i dërgoi lajmëtarë mbretit të Asirisë në Lakish, e i tha: «Kam gabuar. Largohu nga trojet e mia dhe do të pranoj çdo detyrim që do të më caktosh». Mbreti i Asirisë i vuri si detyrim Ezekisë, mbretit të Judës, nëntë mijë kilogramë argjend dhe nëntëqind kilogramë ar.
15 Ezekia i dha të gjithë argjendin që ndodhej në tempullin e Zotit dhe në thesarin e pallatit mbretëror.
16 Po në atë kohë, Ezekia, mbreti i Judës, hoqi arin, me të cilin kishte mbuluar dyert e tempullit të Zotit, si edhe shtalkat, e ia dha mbretit të Asirisë.
17 Mbreti i Asirisë dërgoi nga Lakishi te mbreti Ezeki në Jerusalem kreun e ushtrisë, kreun e zyrtarëve dhe kreun e fushimit me një ushtri të madhe. Me të mbërritur në Jerusalem, ata u ndalën tek ujësjellësi i pellgut të sipërm, që gjendet në udhën që të çon në fushën e Rrobalarësit.
18 Ata thirrën mbretin dhe në takim me ta doli Eliakimi, biri i Hilkiahut, kujdestari i pallatit mbretëror, Shebnau, shkruesi, dhe Joahu, biri i Asafit, shkresarit.
19 Kreu i ushtrisë së Asirisë u tha: «Thuajini Ezekisë: kështu thotë mbreti i madh, mbreti i Asirisë: ku e gjen gjithë këtë besim?
20 Mendon se fjalët e gojës janë këshillimi dhe forca që duhen për luftë? Ku e ke varur shpresën, që guxon të ngresh krye kundër meje?
21 Mos shpreson gjë tek Egjipti, ai kallam i thyer, mbi të cilin nëse mbështetet njeri i çahet e i shpohet dora? I tillë është faraoni, mbreti i Egjiptit, për ata që shpresojnë tek ai.
22 Apo mos do të më thuash te Zoti, Perëndia juaj? Por, a nuk ishte Ezekia ai që shkatërroi faltoret në vende të larta dhe altarët e tyre? A nuk ishte ai që e urdhëroi Judën dhe Jerusalemin të adhurojnë vetëm para këtij altari në Jerusalem?
23 E tani, vër këtë bast me zotërinë tim, mbretin e Asirisë: ai të jep dy mijë kuaj, po arrite të gjesh kalorës për ta.
24 E si do ta mundësh qoftë edhe qeveritarin më të vogël të zotërisë tim? Apo shpreson tek Egjipti për kuaj e kalorës?
25 A mos kujton se kam ardhur pa dëshirën e Zotit për ta shkatërruar këtë vend? Ishte Zoti ai që më tha ta sulmoja këtë tokë e ta shkatërroja».
26 Atëherë Eliakimi, biri i Hilkiahut, Shebnau dhe Joahu i thanë kreut të ushtrisë: «Të lutemi, fol aramaisht me ne, shërbëtorët e tu, sepse e kuptojmë, e mos fol në judaisht, sepse të dëgjon populli që rri mbi mure».
27 Por kreu i ushtrisë u tha: «Mendoni se zotëria im më dërgoi t'ia them këto fjalë vetëm juve dhe zotërisë suaj? Le t'i dëgjojnë edhe këta burra që rrinë mbi mure, sepse së shpejti kanë për të ngrënë bashkë me ju jashtëqitjet e veta dhe kanë për të pirë shurrën e vet».
28 Atëherë u ngrit kreu i fushimit të Asirisë, foli me zë të lartë në judaisht e tha: «Dëgjoni fjalët e mbretit të madh, mbretit të Asirisë!
29 Kështu thotë mbreti: “Mos u gënjeni nga Ezekia, se nuk do t'ju shpëtojë dot nga dora ime.
30 Mos e lejoni t'ju bëjë të shpresoni te Zoti, kur t'ju thotë: ‘Do të na shpëtojë patjetër Zoti. Ky qytet nuk ka për të rënë në duart e mbretit të Asirisë’”.
31 Mos e dëgjoni Ezekinë, sepse kështu thotë mbreti i Asirisë: “Bëni paqe me mua e dorëzohuni tek unë dhe secili do të hajë prej vreshtit të vet dhe prej fiqve të vet dhe do të pijë ujë prej pusit të vet,
32 derisa të vij e t'ju çoj në një vend të ngjashëm me vendin tuaj, në një vend plot drithë e verë, në një tokë buke e vreshtash, në një tokë ullinjsh, vaji e mjalti. Kështu, do të jetoni e nuk do të vdisni. Mos e dëgjoni Ezekinë, sepse ju mashtron kur ju thotë se do t'ju shpëtojë Zoti.
33 Cilin prej kombeve shpëtuan perënditë e tyre nga dora e mbretit të Asirisë?
34 Ku janë perënditë e Hamatit dhe Arpadit? Ku janë perënditë e Sefarvaimit, të Henës dhe të Avahut? A mos e shpëtuan Samarinë prej dorës sime?
35 Kush nga tërë perënditë e këtyre vendeve e shpëtoi vendin e vet nga dora ime, që Zoti ta shpëtuaka Jerusalemin nga duart e mia?”».
36 Populli heshti dhe nuk i ktheu asnjë përgjigje, sepse mbreti kishte urdhëruar të mos i përgjigjeshin.
37 Eliakimi, biri i Hilkiahut, kujdestari i pallatit mbretëror, Shebnau, shkruesi, dhe Joahu, biri i Asafit, shkresari, u kthyen tek Ezekia, shqyen rrobat e i treguan fjalët e kreut të ushtrisë së Asirisë.